Jak powszechnie wiadomo, Nintendo wkraczając na rynek, szczególnie amerykański, pragnęło uchodzić za firmę mocno prorodzinną, aby poprzez analogię „przez żołądek do serca” zadziałać w myśl „przez zachciankę dziecka do portfela rodzica”. Stąd też wielu bohaterów gier ukazujących się na sprzętach Japończyków to słodkie, kolorowe postaci, które będą się ciepło kojarzyć i nie przywodzą na myślCzytaj dalej

Jako nauczycielka wiem, że jeżdżąc z dziećmi na jakiekolwiek wycieczki, w planie musi znaleźć się jedna z dwóch atrakcji – nocowanie, żeby móc razem szaleć i nie kłaść się spać, lub wizyta w McDonald`s. Nie ważne, że w tym samym czasie goszczą tam i inne wycieczki, zaś na wydanie jedzenia trzeba czekać długo i cierpliwie.Czytaj dalej

Spora część fanów gier retro z pewnością pamięta Dig Dug. To tytuł, w którym naszym zadaniem jest praca pod ziemią, gdzie zdobywamy kryształy i unikamy przeciwników oraz kamieni spadających nam na głowę (w dużym uproszczeniu). O tym, że formuła się przyjęła, świadczą jeszcze inne wariacje tego pomysłu, z Boulder Dash na czele. Jest jednak równieżCzytaj dalej

Bardzo rzadko zdarza się, by kilka tytułów z danej serii trzymało ten sam, wysoki poziom. Zdecydowanie do najbardziej oczywistych przykładów można zaliczyć dzieło Rockstar GTA oraz choćby The Sims, jednak często formuła po pewnym czasie się wypala. A to pomysły okazują się nietrafione, a to atakuje brak świeżości. W przypadku NES-a absolutnym zaprzeczeniem tej tendencjiCzytaj dalej

Mało znam osób, które nigdy nie narzekałyby na szkołę. A to za dużo prac domowych, nauki, trzeba rano wstawać, facetka się czepia. Jednym słowem – standard. Zresztą stan polskiej edukacji pozostawia wiele do życzenia, stąd część tych narzekań ma swoje uzasadnienie. Jednakże, chyba nie do końca doceniamy to, co mamy. Możemy choćby kształcić się wCzytaj dalej

Zabawa w policjantów i złodziei zawsze była bardzo popularna wśród dzieci. Oprócz niewątpliwego aspektu dydaktycznego, wskazującego, że zło należy karać, poprawiało kondycję najmłodszych. Z reguły, w zależności od liczby chętnych, celem dziecka (lub dzieci) będącego policjantem było łapanie dzieci-złodziei. Trudno powiedzieć, czy twórcy faktycznie wzorowali się na tej prostej zabawie, aby łatwiej zgromadzić audytorium, czyCzytaj dalej

Lata 1993-1994 to początek końca poczciwego NES-a. Powstało w tym czasie wiele hitów, jednak czuć było, że producenci przenoszą swoje siły na lepsze maszynki, z naciskiem na dużo mocniejszego SNES-a. Często okazywało się jednak, że twórcy nie szli na łatwiznę i znajdowali w sobie ambicje do zrealizowania czegoś na starym silniku. Jak zachęcić jednak graczy,Czytaj dalej

W 1993 r. jako ekskluzyw dla Europejczyków został wydany przez Rainbow Arts Super Turrican. Okładka miała się tak do samej gry jak niektóre cartridge z Pegasusa kupowane na bazarku, niemniej wydawała się przedstawiać główne założenie tytułu, jakim jest nieustanna rozwałka. W grze jest fabuła, ale produkcja jest tak dynamiczna, że nie będziemy nawet mieć chwili,Czytaj dalej

O popularności konkretnej gry, oprócz sprzedanych egzemplarzy, świadczą także pojawienie się na wielu konsolach oraz wszelkiej maści kontynuacje i remastery. Owszem, często jest to próba zbicia pieniędzy na tytule, jednak skoro ktoś go kupuje, musi mieć pewien popyt. Co ważne, nie zawsze dzieje się tak z grami z najwyższej półki, wystarczy, że prosta mechanika sięCzytaj dalej

Często coś, co jest elementem naszych wspomnień, wydaje nam się wspanialsze niż jest w rzeczywistości. Pamiętam, że jako dziecko zagrywałam się w Shatterhanda, nie ogarniając nawet jaki ta gra ma tytuł i nie robiąc zbyt dużych postępów w fabule. Kiedy lata później ją odnalazłam nie czułam zawodu – okazało się, że jest tak dobra jakCzytaj dalej

Vic Tokai wydało zaledwie kilka gier na NES-a. Zapewne oprócz Golgo 13 pozostałe nie są zbyt dobrze znane rodzimym amatorom konsoli. Może wynikać to z faktu, iż tytuły te nie trafiły do Europy, część zaś została wydana wyłącznie z Japonii. To wielka szkoda, ponieważ studio potrafiło tworzyć gry nie tylko ciekawe, ale i zabawne, czegoCzytaj dalej

Z jaką scenerią kojarzą się nam rycerze? Głównie zamek, turnieje, kobiety, wojny, konie. Zdecydowanie wśród ich przeciwników powinni znaleźć się inni przedstawiciele tego stanu, w ujęciu bardziej fantastyczno-legendarnym jakiś duży kolega Spyro. Tymczasem panowie z Rare w 1990 r. (europejska data) zaprezentowali nam zupełnie inną konwencję. Dowodem na to niech będzie fakt, że naszą przygodęCzytaj dalej

Spora część gier na znanego w naszym kraju Pegasusa była podróbą nie tyle z NES-a, co jego japońskiego odpowiednika, Famicoma. Co za tym idzie, często dawało się w nie całkiem przyjemnie grać, jednak meandry fabuły pozostawały w tyle dla 99% użytkowników (1 procent dla znających język mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni). Na szczęście, dzięki ogromnej pracyCzytaj dalej

Ninja byli japońskimi wojownikami odpowiedzialnymi głównie za przeszpiegi i zamachy. Wynikało to przede wszystkim z ich szkolenia, które koncentrowało się nie tyle na samej walce, co umiejętności kamuflażu i długiego, cierpliwego pozostawania w ukryciu. Rzecz jasna, wielokrotnie walczyli bezpośrednio, ale z założenia zajmowali się cichymi akcjami. W wieku XIX postać wojowników ninja obrosła swoistą legendą.Czytaj dalej