Zabawa w policjantów i złodziei zawsze była bardzo popularna wśród dzieci. Oprócz niewątpliwego aspektu dydaktycznego, wskazującego, że zło należy karać, poprawiało kondycję najmłodszych. Z reguły, w zależności od liczby chętnych, celem dziecka (lub dzieci) będącego policjantem było łapanie dzieci-złodziei. Trudno powiedzieć, czy twórcy faktycznie wzorowali się na tej prostej zabawie, aby łatwiej zgromadzić audytorium, czyCzytaj dalej

Lata 1993-1994 to początek końca poczciwego NES-a. Powstało w tym czasie wiele hitów, jednak czuć było, że producenci przenoszą swoje siły na lepsze maszynki, z naciskiem na dużo mocniejszego SNES-a. Często okazywało się jednak, że twórcy nie szli na łatwiznę i znajdowali w sobie ambicje do zrealizowania czegoś na starym silniku. Jak zachęcić jednak graczy,Czytaj dalej

W 1993 r. jako ekskluzyw dla Europejczyków został wydany przez Rainbow Arts Super Turrican. Okładka miała się tak do samej gry jak niektóre cartridge z Pegasusa kupowane na bazarku, niemniej wydawała się przedstawiać główne założenie tytułu, jakim jest nieustanna rozwałka. W grze jest fabuła, ale produkcja jest tak dynamiczna, że nie będziemy nawet mieć chwili,Czytaj dalej

O popularności konkretnej gry, oprócz sprzedanych egzemplarzy, świadczą także pojawienie się na wielu konsolach oraz wszelkiej maści kontynuacje i remastery. Owszem, często jest to próba zbicia pieniędzy na tytule, jednak skoro ktoś go kupuje, musi mieć pewien popyt. Co ważne, nie zawsze dzieje się tak z grami z najwyższej półki, wystarczy, że prosta mechanika sięCzytaj dalej

Często coś, co jest elementem naszych wspomnień, wydaje nam się wspanialsze niż jest w rzeczywistości. Pamiętam, że jako dziecko zagrywałam się w Shatterhanda, nie ogarniając nawet jaki ta gra ma tytuł i nie robiąc zbyt dużych postępów w fabule. Kiedy lata później ją odnalazłam nie czułam zawodu – okazało się, że jest tak dobra jakCzytaj dalej

Vic Tokai wydało zaledwie kilka gier na NES-a. Zapewne oprócz Golgo 13 pozostałe nie są zbyt dobrze znane rodzimym amatorom konsoli. Może wynikać to z faktu, iż tytuły te nie trafiły do Europy, część zaś została wydana wyłącznie z Japonii. To wielka szkoda, ponieważ studio potrafiło tworzyć gry nie tylko ciekawe, ale i zabawne, czegoCzytaj dalej

Z jaką scenerią kojarzą się nam rycerze? Głównie zamek, turnieje, kobiety, wojny, konie. Zdecydowanie wśród ich przeciwników powinni znaleźć się inni przedstawiciele tego stanu, w ujęciu bardziej fantastyczno-legendarnym jakiś duży kolega Spyro. Tymczasem panowie z Rare w 1990 r. (europejska data) zaprezentowali nam zupełnie inną konwencję. Dowodem na to niech będzie fakt, że naszą przygodęCzytaj dalej

Spora część gier na znanego w naszym kraju Pegasusa była podróbą nie tyle z NES-a, co jego japońskiego odpowiednika, Famicoma. Co za tym idzie, często dawało się w nie całkiem przyjemnie grać, jednak meandry fabuły pozostawały w tyle dla 99% użytkowników (1 procent dla znających język mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni). Na szczęście, dzięki ogromnej pracyCzytaj dalej

Ninja byli japońskimi wojownikami odpowiedzialnymi głównie za przeszpiegi i zamachy. Wynikało to przede wszystkim z ich szkolenia, które koncentrowało się nie tyle na samej walce, co umiejętności kamuflażu i długiego, cierpliwego pozostawania w ukryciu. Rzecz jasna, wielokrotnie walczyli bezpośrednio, ale z założenia zajmowali się cichymi akcjami. W wieku XIX postać wojowników ninja obrosła swoistą legendą.Czytaj dalej

Brian Fargo to jedna z najbarwniejszych postaci światowego gamedevu. Może nie tak kontrowersyjna jak choćby Hideo Kojima, ale bardzo zaangażowana w tworzenie gier, na różnych szczeblach – jako pisarz, producent, a także reżyser. Wśród wielu tytułów, przy których maczał palce, warto wspomnieć o Adventures of Rad Gravity, wydanej w wersji PAL w 1991 roku platformówceCzytaj dalej

W popkulturze japońskiej ogromną popularnością cieszą się mecha. Są to ogromne roboty, najczęściej humanoidalne, sterowane od wewnątrz przez konkretnego człowieka (za przykład niech posłuży znane również w naszym kraju Power Rangers). Ów gatunek kojarzy się nieco bardziej z grami na większe konsole (Front Mission na PSX-ie, seria Armored Core), ale już NES miał swojego przedstawiciela.Czytaj dalej

Kiedy myślę o grach, w których istotny był element przenoszenia się w czasie, na myśl przychodzą mi seria Chrono oraz Life is Strange. Choć sam pomysł nie wydaje mi się odkrywczy czy pasjonujący, uwielbiam te tytuły. Kolejnym, który także mocno zapadł mi w pamięć, jest wydany na początku lat 90. przez Rare (to twórcy Battletoads,Czytaj dalej

Na NES-ie pojawiło się sporo gier przedstawiających dzieje jaskiniowców. Od razu na myśl przychodzą mi chociażby Big Nose the Caveman od Codemasters, luźno bazujące na kreskówce dwie części Flintstones, czy zupełnie innowacyjne podejście do kwestii współzawodnictwa w wydaniu ludzi pierwotnych – Caveman Games. Równie ciekawym i sympatycznym tytułem jest multiplatformowy Joe & Mac. Panowie zCzytaj dalej

Gry na NES-a, podobnie jak i inne, nieco starsze konsole, często miały wyśrubowany poziom trudności. Nie wychodziło wówczas tak dużo tytułów jak obecnie, należało więc zapewnić graczowi jak największe wyzwanie, by jak najdłużej cieszył się z konkretnego zakupu. Do tego konieczny był odpowiedni tryb rozgrywki, aby gracz czuł, że ma przed sobą prawdziwe wyzwanie, aCzytaj dalej

Tego pana nie trzeba chyba przedstawiać żadnemu szanującemu się sympatykowi kina. Jednakże, tekst kierowany jest przede wszystkim do fanów gier, z naciskiem na wielbicieli pikseli, dlatego kilka słów warto mu poświęcić. Legenda Godzilli narodziła się wraz z jej debiutem w japońskich kinach w 1954 r. w filmie o tym samym tytule. Potwór stylizowany na dinozauraCzytaj dalej